محققان، یک تجزیه و تحلیل آماری کامل را برای درک عوامل و ارتباط آنها با کنترل قند خون در زندگی روزمره انجام دادند. سپس ، از این درک برای ساختن مدل های رایانه ای استفاده کردند که قادر به تقویت و شخصی سازی استراتژی های درمانی است. در سال 2019 ، محققان، تحقیقی را منتشر کردند که نشان می داد چگونه داده های شمارش گام ، که توسط یک ردیاب خود فعالیتی، پایش و اندازه گیری می شود ، می تواند اثرات "کاهش فعالیت قندی" (ساختار یافته یا بدون ساختار) را کاهش دهد. این امر، منجر به بهبود دوز انسولین در افراد مبتلا به دیابت نوع یک می شود. این مقاله ی جدید با به دست آوردن اطلاعاتی در مورد نحوه ی تنظیم دوز انسولین هنگام صرف غذا برای نوسانات قند خون که مربوط به فعالیت بدنی روزمره ی بیمار به جای ورزش های ساختاریافته است ، تحقیقات خود را در ارتباط با آن انجام داده است.

مجموعه ی داده های مورد استفاده ی محققان در مجموع، هشتصد و چهل و پنج روز داده از سی و هفت فرد را ارائه می دهد. آنها تعیین کردند که هرچه میزان فعالیت بدنی روزانه با اندازه گیری گام ها بیش تر باشد ، اندازه گیری ناحیه ی گلوکز زیر منحنی بعد از صرف غذا کمتر است. همین امر برای کل زمان صرف شده برای انجام تمرینات بدنی، بیش تر از شدت مجاز اعمال می شود. به طور خلاصه ، محققان نوشتند: "بیماران با فعالیت بدنی روزانه ی بالاتر ، میانگین ناحیه ی گلوکز زیر منحنی بعد از صرف غذا را به اندازه ی متوسط نشان دادند. تجزیه و تحلیل های دیگر نشان داد که فعالیت بدنی روزانه به احتمال زیاد، تأثیر فوری و تأخیری بر کنترل گلوکز دارد. فعالیت بدنی روزانه که توسط حسگر های معمولی موجود، ارزیابی می شود ، به طور قابل توجهی با قرار گرفتن در معرض قند خون بعد از صرف یک وعده ی غذایی عصرانه مرتبط است ، و نشان می دهد که ارزیابی میزان فعالیت بدنی در تصمیم گیری های مربوط به درمان هنگام صرف غذا مفید است.

این نتیجه گیری با بیانیه ی بومی انجمن دیابت آمریکا مطابقت دارد که می گوید: "افزایش فعالیت بدنی بدون ساختار (به عنوان مثال ، کارهای روزمره ، کارهای خانه ، پیاده روی تا محل کار یا مدرسه و...) سبب افزایش مصرف انرژی روزانه و کمک به مدیریت وزن فرد می شود. فعالیت بدون ساختار همچنین، به طور کلی، زمان نشستن فرد، در طی یک شبانه روز را کاهش می دهد. افزایش فعالیت بدون ورزش ، حتی در کوتاه مدت ( سه تا پانزده دقیقه) ، در کاهش شدید قند خون بعد از صرف غذا و بهبود کنترل قند خون در افراد مبتلا به پیش دیابت ، دیابت نوع یک و دیابت نوع دو ، بیش تر از همه، بعد از صرف غذا موثر می باشد. افزایش فعالیت بدنی بدون ساختار باید به عنوان بخشی از رویکرد یک روزه، یا حداقل، در ابتدا به عنوان پایگاهی برای افرادی که کم تحرک هستند و قادر به انجام تمرینات منظم تر نیستند و یا تمایلی به این کارهای مفید ندارند ، تشویق شود.